معرفی فیلم گلن گری گلن راس

معرفی فیلم گلن گری گلن راس _ اگر فروش گزینه مورد علاقه شما یا حرفه شما است، این فیلم خارجی می‌تواند توجه‌تان را جلب کند. این فیلم نگاه تیز، شوخ و اغلب بی رحمانه‌ای دارد. اما این موارد معمولا در زمینه فروش لازم و ضروری است. اگر به دنبال بالا بردن رقم فروش خود هستید، این فیلم مدیریتی می‌تواند در بهبود مهارت‌های‌تان به شما کمک کند.

با این حال، «گلن گری گلن راس» نام نمایش نامه ای از نوشته های معتبر دیوید ممت آمریکایی در نقد نظام سرمایه داری آن کشور است که در سال ۱۹۸۴ جایزه پولیتزر گرفته است. این نمایش نامه داستان دو روز از زندگی چهار کارمند معاملات املاک در شیکاگو و شرح بی اخلاقی هایی است که آنها در این شغل مرتکب می شوند.

البته فیلم های زیادی با اقتباس از نمایشنامه های برجسته ساخته شده اند، ولی فیلم «Glengarry Glen Ross» از این رو اهمیت ویژه ای دارد که فیلم دو سال پس از اینکه متن نمایشی اریژینال آن برنده جایزه مشهور Pulitzer Prize شد، ساخته شد. از طرف دیگر، David Mamet نمایشنامه نویس مشهور آمریکایی و نویسنده نمایش گلن گری گلن راس، خود اهل سینماست و علاقه زیادی به نمایشنامه اش دارد.

معرفی فیلم گلن گری گلن راس

فیلم خیلی زود وارد ماجرای اصلی می شود. چهار فروشنده یک شرکت مشاور املاک در جلسه ای که سر شب برگزار می شود تهدید به اخراج می شوند. در این جلسه جان ویلیامسن مدیر دفتر به همراه بلیک، که از دفتر مرکزی شرکت به آنجا آمده، برای چهار کارمند شرکت مسابقه ای ترتیب می دهند. در این مسابقه هرکسی که بیشتر از بقیه کار کند یک اتومبیل کادیلاک الدرادو می گیرد، نفر دوم یک دست کارد استیک خوری و دو نفر دیگر هم اخراج می شوند.

همچون نمایشنامه، فیلم Glengarry Glen Ross به دلیل استفاده از فحاشی بدنام است، و باعث شده بازیگران به شوخی به این فیلم با عنوان «مرگ یک فروشنده لعنتی» اشاره کنند.
عنوان فیلم برگرفته از اسم دو مکان واقعی، یعنی ارتفاعات گلن گری و مزارع گلن راس است که در فیلم هم از آنها نام برده می شود.

معرفی فیلم گلن گری گلن راس

این فیلم مجموعه‌ای از بازیگران مشهور مانند آل پاچینو، کوین اسپیسی، جک لمن و اد هریس را در خود جای داده است.

فیلم دو روز از زندگی کار چهار فروشندهٔ املاک را به تصویر می‌کشد که کار آنها وابسته به داشتن (Lead) برگه‌های اطلاعات مربوط به مشتری ها(نام و تلفن مشتریان مورد هدف فروش) است. اما خیلی از این برگه‌های اطلاعات که توسط سرپرست دفتر، ویلیامسون با بازی کوین اسپیسی، جیره‌بندی شده‌اند؛ و به دلیل شرایط اقتصادی نامساعد، فاقد اعتبار، یا مربوط به مشتریانی ست که علاقه ای به سرمایه‌گذاری در ملک را ندارند و متقاعد کردن آنها بسیار مشکل است.

در واقع، فیلم «گلن گری گلن راس» دیوید ممت، در نقد نظام سرمایه داری کشور آمریکا است که داستان دو روز از زندگی چهار کارمند معاملات املاک در شیکاگو و شرح بی اخلاقی هایی است که آنها در این شغل مرتکب می شوند، را به تصویر می کشد.

معرفی فیلم گلن گری گلن راس

فیلم «گلن گری گلن راس» نقد عمیق و شدیدی است بر نظام رفاهی دولت های جمهوریخواه آمریکا در دهه هشتاد. در فیلم، فروشنده ها تحت فشار روانی عدم امنیت شغلی زندگی می کنند. ضعف نظام بیمه آمریکا و مشکلات سرمایه گذاری در کشوری که به رغم در اختیار داشتن منابع غنی اقتصادی و انسانی در اختیار دارد در فیلم مورد انتقاد شدید قرار می گیرد اما فیلمنامه قوی دیوید ممت آن را به خطابه ای سیاسی تبدیل می کند.

به عبارتی، این فیلم میخواهد بگوید، انسان معاصر با پس زدن اخلاقیات و باورها و گرایش ماده گرایانه راحت تر در چنین فضای چرکی گام خواهد نهاد. این خود یک امتیاز اساسی برای تماشای فیلم «گلن گری گلن راس» در زمانه اکنون است.

چرا که اگر امروز ما هم فساد مالی داریم و اقتصادمان دچار لغزش هایی می شود؛ چه در سطح خرد و چه کلان، ریشه در چنین حرکت های بازدارنده و چرکی دارد، و اگر بر انسان ایرانی هم حاکم شود، نتیجه اش ازبین رفتن حس وحال انسانی است. بنابراین ضرورت تماشای فیلم هم در این انطباق معنایی، قابل درک و لمس است.


معرفی فیلم گلن گری گلن راس

بخش اول فیلم بیشتر تحت تاثیر شلی لوین قرار می گیرد که در پشت رفتار دغلکارانه او معصومیتی انسانی نهفته است.

اما یکی از ویژگی های برجسته فیلم دیالوگ هایی ممتی است که عمدتاً در گفت وگوهای بین دیو و جورج برجسته می شود. «تو با جف حرف زدی؟ من اینو گفتم؟ حرف زدی؟ با کی؟ با جف؟ کی حرف زده؟ من حرف زدم؟» چنین دیالوگ هایی جزء لاینفک آثار نمایشی دیوید ممت است که در نمایش «گلن گری گلن راس» پررنگ تر است و در فیلمی که براساس آن ساخته شده نیز نقش کلیدی دارد. این دیالوگ ها به فیلم کمک می کند تا فضای ذهنی متشنج فروشندگان بهتر منتقل شود.

ریکی روما که نقشش را آل پاچینو بازی می کند در بخش اول فیلم حضور کمرنگی دارد. فقط هرازچندگاهی لابه لای دیالوگ های کلافه کننده بین دیو و جورج، او را می بینیم که در یک رستوران با یک مرد حرف می زند. در بخش دوم فیلم است که می فهمیم روما، یک قطعه زمین را در حالت مستی به آن مرد فروخته است.

معرفی فیلم گلن گری گلن راس

تغییر وضعیت شخصیت ها در چند دقیقه به خوبی نشانگر اوضاع نابسامان جامعه ای است که ممت تصویر می کند. شلی لوین که در ابتدای فیلم در موضع انفعال کامل قرار گرفته بود پس از یک شب چنان از موضع قدرت حرف می زند که به راحتی رئیس اش را «آشغال» و «لعنتی» خطاب می کند. جالب اینکه پس از چند دقیقه دوباره همه چیز به حالت قبلی برمی گردد.

فیلمنامه خوب دیوید ممت را فولی به همان خوبی کارگردانی نمی کند.گذشته از نورپردازی قابل قبول فیلم، فولی همان مشکلی را دارد که اکثر کارگردان هایی که فیلمنامه ای اقتباسی از یک نمایشنامه را کارگردانی می کنند به آن مبتلا هستند. او فراموش می کند که یک فیلم را کارگردانی می کند نه نمایش.بعضی صحنه ها دقیقاً نمایشی خلق شده اند. مثلاً در صحنه های زیادی بازیگران نه حرف می زنند و نه واکنشی نشان می دهند و معلوم نیست چرا در تصویر دیده می شوند.

در اکثر صحنه های فیلم وقتی شخصیت ها یکدیگر را به باد فحش می گیرند از طرف مقابل هیچ واکنشی صورت نمی پذیرد. با وجود این شخصیت های فیلم آن قدر در فیلمنامه خوب شکل گرفته اند که بعضی ضعف ها در کارگردانی چندان به چشم نیاید.

اما درباره بازیگران، کمتر پیش آمده که در یک فیلم این همه بازیگر خوب در کنار هم بازی کنند. تماشای بازی چند بازیگر توانمند در کنار هم واقعاً لذت بخش است. سال ۱۹۹۲ را باید سال آل پاچینو نامید. او در این سال با بازی در فیلم گلن گری گلن راس نامزد دریافت اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد و در همین سال جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد را به خاطر بازی در فیلم «بوی خوش زن» دریافت کرد. به علاوه او به اولین بازیگری تبدیل شد که در یک سال برای دو فیلم متفاوت کاندیدای دو جایزه بازیگری می شود.

جیمز فاکس دوازده سال بعد این موفقیت را تکرار کرد. بازی فوق العاده جک لمون در نقش شلی لوین او را تا حد یک اعجوبه سینما معرفی کرد. او که در ایام جوانی از بهترین بازیگران سینما بود در سال های پیری نیز تجربه موفقی را از سر گذراند.

اد هریس و کوین اسپیسی که در کمتر فیلمی بازی کم فروغی ارائه می دهند در اینجا هم همچون همیشه موفق بودند. اما آلک بالدوین با حضور پنج دقیقه ای در نقش بلیک مورد ستایش منتقدین قرار گرفت. جالب است بدانید که شخصیت بلیک در نمایشنامه نبود اما دیوید ممت وقتی فیلمنامه اقتباسی را می نوشت این شخصیت را اختصاصاً برای آلک بالدوین نوشت.

و اما چند نکته قابل ذکر در حاشیه فیلم «گلن گری گلن راس»:

کلمه «لعنتی» ۱۳۸ بار و کلمه «کثافت» ۵۰ بار در فیلم تکرار می شود که البته در دوبله فارسی به تناوب کلمات مترادف جایگزین شدند.
جری جف همان مدیر مشاور املاک رقیب که شلی کارت های گلن گری را به او می فروشد (شخصیتی که هرگز در فیلم دیده نمی شود) نام بازیگری است که فقط در چهار فیلم بازی کرده است.
اگرچه بازیگران فیلم موقع ساخت فیلم، آن را «مرگ فروشنده لعنتی» نامیدند اما جک لمون درباره «گلن گری گلن راس» گفته بود که این بهترین گروهی بوده که او با آنها همبازی شده است.

منبع: جادوی اقتصاد

دیدگاه شما